Blader met volstrekte willekeur door het Zomp Magazine archief uit de jaren nul (2002-2008).
Digitally Remastered!

Cafe Boyke

Nu ben ik de moeilijkste niet. Ik kan een geintje op z'n tijd best waarderen, en mijn vindingrijkheid op het gebied van caf�praat zou op menig portfolio niet misstaan. Onlangs raakte ik echter in een tweetal situaties verzeild waarbij ik het gevoel had dat ik iets miste.

Caf� Boyke, de kroeg op de hoek. Een tot skihut omgetoverd honk voor zestigers, gerund door een schare surinamers met Utrechts accent. Niet een plek waar ik mijn tijd met graagte te grabbel gooi, maar ik kom er wel eens. Voor sigaretten.

Zo ook een week of drie geleden. Ik vraag aan de barman -een jonge, sportief ogende surinamer- of hij kan wisselen. Ik loop richting automaat met het zojuist verkregen kleingeld. De sportman roept me terug. "Zeg, niet om het een of ander, maar, ga jij wel eens naar feestjes?". "Ja" zeg ik, een uitnodiging voor een feest in caf� Boyke vermoedend. "En ehm, ga je ook wel eens naar AFTERPARTY'S?". Niet meer wetend waar de goede man naartoe wil, en enigszins ge�rriteerd door deze plotselinge interesse in wat ik toch eigenlijk zelf moet weten, antwoord ik "nee... dat niet". "Ok�, dan weet ik genoeg" zegt de sportman. Hij knipoogt. Ik bots tegen de sigarettenautomaat.

Nu heb ik nooit begrepen wat men met een knipoog communiceren wil. Vroeger was het mijn oom, die telkens als ik meeluisterde bij gesprekken die knulletjes van zeven niks aangaan, even naar me knipoogde, als om aan te geven dat het allemaal maar een spelletje was. De grote grap van al dat volwassen was. Een knipoog betekende voor mij al heel gauw dat er iets niet in de haak was. Mensen die knipoogden kon je niet vertrouwen. Het enige verweer dat ik tegen deze huichelarij wist op te brengen, was het uitsteken van mijn tong.

Maar goed, de hele bovengenoemde situatie in caf� Boyke zou me nog niet hebben verontrust, ware het niet dat ik een week later in een vergelijkbare situatie terecht kwam. Dit keer zat ik in de bus terug naar huis. Ik raakte in gesprek met een studiegenoot. Ik kende hem nauwelijks, had hem op een feestje wel eens kort gesproken. Uiteindelijk vroeg hij waar ik woonde. Ik zei "Lombok", waarop hij antwoordde met een "o, dan weet ik genoeg". Hij knipoogde.

Ik kon er niets aan doen, stak mijn tong uit.

De jongen moest er plots de volgende halte uit.

Daar zit je

Daar zit je

je papieren frutsels
netjes uitgestald

terwijl er buiten
klappen vallen

vouw jij
Een vliegtuig.

Face lift

Ik dacht nog zo: het zal toch niet
maar de buren kregen kieuwen

en hebben dan ook deze week
een vijver aangeschaft.

Blauwe Lucht

Alles komt twee keer. Zo gaat dat hier. Tussen de weelde van het open dak en de jas tegen de kou ligt een dunne scheidingslijn. Het eten is af, schuif aan.

Vraag niet om opheldering: er moet vlees gesneden, er moeten aardappels geprakt. De jus is rond, de zaak gesloten.

Laten we alles eens omdraaien. Je leeft op het plafond, dat nu weer vloer heet. Je kijkt naar buiten, naar het gras, dat nu weer blauwe lucht heet. Het helpt niet als je de dingen omdraait.

En jahoor, een nieuwe ronde voor de CD-speler. Alles komt twee keer. Zo gaat dat hier.

Kabinet

het gevallen kabinet schilderen

Wij hebben "Huiver" dat heet

wij hebben "Huiver"
dat heet hier zo.

Grote Trom

En iedereen praat zijn ouders na, dezelfde blik, hetzelfde timbre. Ik spreek nu ook van deugd en degelijkheid. En van al mijn grootse plannen rest alleen nog de factuur.

Maar pa doet ministeck, ma zit in een boom in de achtertuin. En in straten gaan de kinderen slaafs achter de grote trom.

Slasaus

Ik weet niet wie m'n buren zijn, maar hier vegen ze de stoep, hier verven ze de ramen. Hier is het wanten aan, en voor het donker thuis. Ja & amen, young & clean. Volkorenbrood en witte tanden.

Tosti-ijzers zoemen, ontbijt kost geen tijd! Pedalen voor het handwerk, koekjes bij de thee. Nee! Het is niet zoals ik het kende.

Daar was het slaapzak en patatje met. Hier ligt een sprei op ieder bed. En slasaus heet hier dressing.

Elle

elle
cosmopolitan
avant garde

en zijzelf weet het ook
zo zei ze pas
dat mijn haar vloekte
met de kleur van haar jas.

Plassteen

Elk konijn een hoed

Er is hoop: tussen de snelweg en de bosjes wemelt het van de dromen. Mossels smaken overal even goed. De huur is binnen, de grens verlegd, en niemand steekt verder zijn vinger op. Door naar punt twee.

Nergens loopt meer iemand ongevraagd naar binnen, en op straat blijft niemand staan. De parken zijn weer veilig, elke poëet heeft nu een baan.

In de bermen blijde kinderen, uit de flats een luid "Hoera!". En langs alle kades klinkt de zang van gemeentewerkers.

We hebben gaas tegen de kippen, en een bot voor de hond. Voor honger zijn er hapjes, en voor elk probleem een bond. We hebben gif tegen de ratten, en ratten voor het gif. We hebben kleren voor elke gelegenheid.

Voor kunst hebben we kopers, voor prijzenslag TV. Van namen hebben we gegevens, en iedereen doet mee! Bij puntje hoort een paaltje, en de horoscoop staat goed. Voor elk konijn hebben we een hoed.

Wennen

Europa werkt met enthousiasme aan de zomer. Een beter strand is een beter land. De hoed moet mee, het schot, de sprei. En de surfplank kan er best nog bij: het kind past in de achterbak.

Mensen worden slappe stenen als je ze op het strand neerlegt. En ingesmeerd met notenolie, duizend zonnepanelen. Die 's-avond gloeien naast het spek. Nee, nee, meneer, ik heb geen trek: het badpak moet morgen passen.

Draag een fakkel mee de zee in. Dan zal ik je herkennen. Tussen al die mensen die op dezelfde manier, aan het water wennen.

Nooit je naam

Laat ze liggen op onze bedden
Nu onze bedden verlaten zijn.

Geef ze de kleren waarin wij kusten
En geef ze onze laatste wijn

Lees ze onze verzen voor
Onze nachten voor het raam.

Geef ze dit, maar meisje wil je:
Geef ze nooit je naam.

Ik heb zoveel mensen

ik heb zoveel mensen
laten liggen

achter bureau's
en schoolbanken

in bars
of achter het stuur

zonder te vragen
naar hun leeftijd

ben ik voorbij gegaan

Het nieuwe testament

het nieuwe testament verruild
voor een kans in de automaat

en voor een seconde aan het stuur
mijn vrienden afgestaan

het grote goed vergeven
voor iets dat snel en makkelijk klinkt

en voor een stuk of wat spaarzegels
de werkelijkheid vermolmd
tot iets handzaams

als een balletje
of een stok

iets waar je mee kan gooien.

Been

In het moderne televisielandschap lijken halftotalen en close-ups eerder regel dan uitzondering. Het eens zo populaire kikvorsperspectief wordt heden ten dage nog slechts gehanteerd door een handjevol fanatiekelingen en hobbyisten. Het been is in deze tijden dan ook geheel uit beeld geraakt. En uit de mode, zo het schijnt. Wie van benen wil genieten wordt al gauw gedwongen zijn of haar heil te zoeken bij ochtendgymnastiek-uitzendingen of louche nachtprogramma's. Deze film is dan ook een ode aan de pracht en praal van het been.

Met volle mond

Te veel met volle mond gepraat
de tuin te vaak gewassen
daadwerkelijk geïmponeerd:
gekocht zonder te passen.

En op de deur
een drenkeling
op de waterspiegel krassen
de kamer staat
en ook de gang
vol vreselijke tassen.

Wanneer ze ons komen halen

Laten wij ons schikken
Laat onze buren zwijgen
Laten we met open armen staan
Wanneer ze ons komen halen

Koop wijn in, uit de beste druiven
En schuif wat stoelen bij
Laat ons zingen, laat ons spelen
Wanneer ze ons komen halen

Leg de koffers klaar, de mandolien
En verzamel de witte lakens
Trek een warme jas aan
Wanneer ze ons komen halen

Geef het kind een laatste kus
En laat de radio maar lopen
Laat ons in de gang klaarstaan
Wanneer ze ons komen halen

Ice Day

Een dag uit het leven van Danibal. Een intiem portret vol wanhoop, desillusie, rampspoed en hemelhoog geluk. Een film die ook te denken geeft: wat gebeurt er als we zelf geen actie ondernemen, het leven laten komen?

Zomp-expo in het centrum van Utrecht

Gedurende de hele maand januari exposeert Zomp in het centrum van utrecht! Het zijn vluchtige tijden, vandaar ook dat Zomp exposeert in een langsloop opstelling: tijdens uw dagelijkse wandeling door de Kintgenshaven (zijstraat van de Neude) kunt u genieten van het werk van de vele artiesten die Zomp huisvest. Eén en ander vindt plaats in "Het Raam", expositieruimte-aan-huis van fotografe Anna van Kooij. Loop eens langs.

Beromünster

In vroeger tijden stond in het kleine Zwitserse stadje Beromünster één van de belangrijke Europese zendmasten. Hedentendage is Beromünster de naam van een sampler-CD. Opnamestudio The Green Motel presenteert namelijk op 21 januari in Ekko de wapenfeiten van haar korte bestaan. Op de sampler staan een aantal nooit eerder uitgebrachte nummers Utrechtse bands, opgenomen in The Green Motel. Op de avond zelf spelen onder meer Phinx en Dial Prisko.

Argibald gebundeld

Met gepaste trots kunnen we mededelen dat het werk van Zomp Magazine veteraan Argibald gebundeld in de stripwinkels ligt. Het boek "Als Maandagochtend een gestalte had" omhelst een aantal cartoons die al op Zomp verschenen, maar bevat voor een groot deel niet eerder gepubliceerd werk. Een aanrader!

In het vet.

Is het u ook niet opgevallen dat de buren ijzig stil zijn? En waar is de man die u altijd groette, 's ochtends bij de bushalte? Waar is het meisje met de linten deze winter? Wie runt nu de kraam van de ballonnenman?

Natuurlijk, iedereen is druk: de winter behoeft zo zijn voorbereiding. Delijnen dienen binnengehaald, de zeilen moeten gestreken, gevouwen, en netjes in de linnenkast. De wagen moet uit, en onder zeil, de kinderen horen binnen. Wie alleen is, blijft dat, en wie plannen heeft, moet wachten.

Het leven trekt zich terug in bistro's, achter dashboards en DVD-installaties. Een drukte van belang in de donkerste hoekjes. De stad geven wij in handen van zwermen potige mussen.

Maar is dat een verklaring voor het feit dat u niet meer terecht kunt in uw stamkroeg, waar de barman ineens verdween? Is dat de reden dat de winkelstraten zo leeg zijn op zaterdagmiddag?

Het gebeurt geleidelijk. Let er maar eens op. De gordijnen worden heimelijk vernieuwd. De bedden worden stilletjesaan geprepareerd. Van villa's tot in poeltjes. Het Grote Gapen is begonnen.

En wie zal er deze winter wegvallen? Je hoopt dat het niemand in je omgeving overkomt, maar de slaap slaat om zich heen. De tekenen waar u op dient te letten zullen u bekend voorkomen: hangende oogleden, een achter een hand verscholen geeuw. Ligrimpels op wangen of handen. Warrige woorden. Schroom niet, het is in eigen belang! Loop de nachtkastjes na van vrienden, van geliefden. Liggen er extra kussens of voorraden voedsel, zeg dan onmiddellijk alle contact op: de slaap is nabij!

Ik blijf deze winter binnen, en mijd elk verder contact. Uit de kraan komt antivries, en de bank heeft winterbanden. De piano en de planten, de lakens van het bed: hier gaat alles in het vet.